Kilka dni temu przechadzałem się myślami po drogach własnego życia. Jego trudne zaułki przytłaczały mnie, choć serce szeptało "nie trać ducha". Odczułem nagle jakby Bożą obecność...

    Zapytał mnie, "Kochasz mnie?"

    Odpowiedziałem, "Oczywiście, Boże! Jesteś moim Panem i Zbawicielem!"

    Następnie zapytał, "Gdybyś był fizycznie upośledzony, kochałbyś mnie nadal?"

    Byłem zaskoczony. Spojrzałem w dół na moje ręce, nogi i resztę mojego ciała i zastanawiałem się jak wielu rzeczy nie mógłbym robić, rzeczy nad którymi do tej pory wcale nie zastanawiałem się. Odpowiedziałem, "Byłoby ciężko. Panie, ale nadal Kochałbym Cię."

Wywiad na YouTube

Wydany przez: Katolickie Stowarzyszenie Ewangelizacyjne "Posłanie"

Wielkanocny zajączek jest symbolem naszych czasów, jakże różnym od pokornego, cichego, prowadzonego na rzeź, ale zmartwychwstałego Baranka.

Zając w kulturze starożytnej należał do symboliki pogańskiej, a i dziś w kulturze popularnej jest symbolem lubieżności. Wielkanocny zając po raz pierwszy pojawił się w przedchrześcijańskich Niemczech. W tamtych czasach ludzie oddawali cześć kilku bogom i boginiom. Jedną z nich była bogini wiosny i płodności, Eostre, którą symbolizował królik, zwierzę o wysokim wskaźniku reprodukcji.Dlatego nie dziwi fakt, że pojawił się on również na obrazach przedstawiających boginię miłości, pożądliwości i płodności Afrodytę.

Dlaczego więc zając (z łac.”lepus”) należy do świeckiej symboliki Wielkanocy?